Kuta เยี่ยมมองมองริมหาด

ชายหาดเมืองคูตาเป็นหาที่มีทรายไม่สวยนัก ทรายเม็ดหยาบ สีไม่สะอาด แต่ด้วยความแรงของคลื่นทำให้เป็นที่นิยมของนักเล่นกระดานโต้คลื่น พิเศษด้วยลีลาประตูและกำแพงแบบชาวบาหลี ที่ปิดกั้นทัศนียภาพของหาดและถนนคึกคักไว้ได้อย่างแยกส่วน ซึ่งเป็นการดีอยู่แล้วเนื่องจากจะได้ทำความระมัดระวังในการขับรถได้ ชายหาดแห่งนี้มีคนหนาแน่น ความสะอาดดีมาก มีพนักงานรักษาความปลอดภัยคอยเตือนเมื่อหมดเวลาเล่น เป็นหาดสาธารณะที่น่ารักอีกหนึ่งหาดก็ว่าได้เลย

Kuta โดยทั่วไป

ที่พัก APL inn

APL inn เป็นที่พักในราคาถูกของย่านนี้ ที่สามารถกัดฟันจ่ายได้ ห้องพักแอร์กะพัดลมมีราคาแตกต่างกันเล็กน้อย ส่วนเสริมอื่น ๆ ได้แก่สระว่ายน้ำ และอาหารเช้า อย่างอื่นนอกเหนือไม่ได้รวมไว้ อันที่จริงฝั่งตรงข้ามโรงแรมนี้เป็นบังกาโลว์ชื่อ fat yogi ซึ่งมีจองทางอินเตอร์เน็ต บรรยากาศและความสะอาดดีกว่าที่นี้มากนักในราคาเดียวกัน แนะนำที่พักที่นี้ดีกว่าหากเป็นการเยือนรอบต่อไป แต่บังเอิญว่าตอนที่ไปถามเต็มทั้งสองคืน ที่นั่นเลยบุ้ยใบ้มาทาง APL inn โอเคนะ นอนได้ไม่มีไรมาก
และบรรยากาศโดยทั่วไป สบายสบาย สำหรับคนแบกเป้

แวะที่เมืองKuta

เมืองคูตา Kuta
เป็นเมืองที่ต้องพักที่นี้ในรอบนี้ด้วยความที่ต้องมางานประชุม ZEASA
ได้อะไรมาสักนิดสักหน่อย เกี่ยวกับเมืองนี้ ช่วงที่ไปฝนตกและมีงานประชุมด้วยเลยแทบจะเรียกว่าดมดมเมืองนี้กันสักนิด สำหรับกลิ่นของเมือง ห่างจากเมืองหลวงของเกาะบาหลีที่เรียกว่าแดนบาร์ซาร์ไปทางใต้ไม่มากนั่งรถประมาณ ครึ่งชั่วโมงก็เข้าเขตแดนแล้ว หาดคูตา หรือ Kuta Beach เป็นชายหาดที่มีนักท่องเที่ยวจากต่างแดนจะมาเยี่ยมเยือน ด้วยจุดประสงค์การเล่นเซริฟ หรือกระดานโต้คลื่น และการอาบแดด โรงแรม รีสอร์ท ร้านอาหาร ภัตตาคารมากมาย สถานบันเทิงยามค่ำคืน สปา นวด มีให้เลือกตามความสนใจเฉพาะบุคคล นักท่องเที่ยวที่เป็นแขกของหาดนี้ส่วนใหญ่มาจากยุโรป ออสเตรเลีย โดย ดูจากปริมาณหนังสือมือสอง พบว่าเยอร์มันเป็นอีกภาษาหนึ่งที่มีหนังสือขายมาก ถนนหนทางจะประกอบด้วยร้านค้า ร้านช้อปปิ้ง ห้างสรรพสินค้า รวมถึงแหล่งบันเทิงยามค่ำคืน เวลาที่ดีที่สุดในการเดินเล่นย่าน Kuta ยามเย็นไจนถึงดึกดื่น นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเลือกที่พักที่ Kuta เป็นอันดับแรกของการท่องเที่ยวบาหลี

โดยทั่วไปคูตามีอยู่ประมาณ 3 ส่วนที่พอจะสำรวจถึง คือย่านที่เรียกว่าคูตา ย่านคูตาบีช สุดท้ายคือ ลีเจียน (LIGIAN) บรรยากาศต่างกันเล็กน้อย Ligian ดูจะได้บรรยากาศที่ลดความหนาแน่นลงไปบ้าง โดยไม่ลืมที่จะมีตลาดที่เหมาะแก่การซอปปิ้งแบบประตูน้ำเรียงรายเต็มไปหมด ที่กิน ห้างสรรสินค้าส่วนใหญ่จะอยู่ย่านคูตา ส่วนคูตาบีช เป็นแหล่งทะเลและผู้คนโดยแท้จริง

คูดามีสถานบันเทิง ฮาร์ดร็อค พับและโรงแรม ที่ขึ้นชื่อ ตัวเมืองเป็นแหล่งที่เหมาะสำหรับความสะดวกสะบายของนักท่องเที่ยวที่มีเงินทุกประการ ของที่ขาย และบรรยากาศ หลายความเห็นลงว่าได้อารมณ์เมืองนี้ประมาณเมืองพัทยา ของพี่ไทย สินค้าที่เป็นแบบร็อค ๆ และแว่นกันแดดเป็นของสำคัญมีขายทั่วไป และเสื้อยืด สำหรับใส่ กางเกงขาสั้น จำนวนมากมาย และของที่ระลึกเช่านกีตาร์นานาแบบ กระดานเซริฟบอร์ด เป็นของที่ระลึกประจำถิ่น
ค
ราวนี้เริ่มหาที่พักในเมืองนี้กันหน่อยดีกว่า เหมือนที่บอกแท็กซี่เสนอตัวหาโรงแรม พาไปแต่ละที่แพงมาก อันที่จริงงานประชุมก็จัดโรงแรมให้พักสองที่ คือ ฮาร์ดร็อค 1 คืน และ อินนา คูตา บีช แต่มันแพงมาก โรงแรมที่ดูมาบาหลีซัมเมอร์ เผื่อฉุกเฉิน ก็จัดอยู่ในราคา 40 ดอลลาห์ เมอร์เคียว 80 ดอลลาห์ มากมายสำหรับเราจึงออกหาที่พักในซอย Poppies Lane 1 และ 2 เดินเข้าไปในซอยหน่อย จะเป็นราคาที่ย่อมเยาว์ลงมาหน่อย แต่อย่างไรก็ตามราคา ขณะนี้ 500,000 Rm /คืน ตามที่หาได้ รวมอาหารเช้า และสระว่ายน้ำ

ข้อสรุปที่ดีสำหรับการสุ่มสี่สุ่มห้าเกี่ยวกับโรงแรมและการคิดจะพักคูตา ให้ทำการจองมาก่อนผ่าเว็ปไซด์ต่าง ๆ เพราะราคาจะถูกกว่าและมีส่วนลดสำหรับการจองล่วงหน้า ประมาณ 30% โดยราคาโรงเแรมแต่ละที่อาจต้องรวมภาษีมูลค่าเพิ่มเข้าไปอีก 15 % จากราคาห้องพักที่บอกท่านแต่แรกนะจ๊ะนายจ๋า เรื่องมันเป็นอย่างนี้ หากครั้งต่อไปท่านคิดจะเยี่ยมเยือนเมืองกระดานโต้คลื่นแห่งนี้ อย่างลืมทำการจองที่พักมาล่วงหน้าก่อนนะจ๊ะ

1)แผนที่ละแวกนี้
2)บรรยากาศของโรงแรม inna kuta beach
3)โรงแรมบาหลีซัมเมอร์
และที่พักในย่านPoppies land

สนามบิน งูราห์ไง

ข้อมูลพื้นฐานเหล่านี้เป็นเรื่องสมควรรู้ไว้ก่อนเราจะสัมผัลบาหลี

ภูมิประเทศ บาหลีเป็นเกาะแห่งหนึ่ง มีพื้นที่ 5,620 ตารางกิโลเมตร ใหญ่กว่าจังหวัดภูเก็ต ในประเทศไทย ประมาณ 6 เท่า พื้นที่ทางตอนเหนือของเกาะมีลักษณะเป็นแนวภูเขาไฟ โดยมีภูเขาที่ยังคุกรุ่นอยู่ คือ ยอดเขากูนุงอากุง ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดของเกาะ โดยมีความสูงถึง 3,142 เมตร ด้านภูมิประเทศค่อยๆ ลาดต่ำลงมาทางตอนใต้ โดยภาคกลางมีลักษณะของพื้นที่ที่ยังคงอุดมสมบูรณ์ โดยตามไหล่เขายังคงมีการทำนาแบบขั้นบันได ด้านชายฝั่งทะเลทิศเหนือเป็นแหล่งผลิตกาแฟ และเนื้อมะพร้าวแห้งส่งออก ด้านตะวันตกของเกาะ มีประชากรอาศัยอยู่ไม่มากนัก เนื่องจากมีภูมิประเทศมีสภาพแห้งแล้ง

เมืองหลวงของเกาะบาหลี เมืองเดนปาซาร์ มีประชากรประมาณ 370,000 คน
สนามบินระหว่างประเทศ งูราห์ไร (Ngurah Rai Airport) ซึ่งเป็นสนามบินที่สร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงวีรบุรุษที่ต่อสู้กับชาวดัชต์ เพื่ออิสรภาพของชาวบาหลีใน พ.ศ. 2492 ตั้งอยู่ห่างจากทางใต้ของเมืองเดนปาซาร์ ไปประมาณ 13 กิโลเมตร
ศาสนา 95% เป็นฮินดู นอกนั้นเป็นมุสลิมและคริสต์
ประชากร 3 ล้านคน
ภาษา Bahasa Bali, Bahasa Indonesian และภาษาอังกฤษในบริเวณแหล่งท่องเที่ยว
ค่าเงิน รูเปียห์
เวลา UTC/GMT +8 hours (เร็วกว่าประเทศไทยประมาณ 1 ชั่วโมง)
ฤดูกาลท่องเที่ยวบาหลี บาหลีมี 2 ฤดูเหมือนกับภาคใต้ของประเทศไทย ฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนเมษายน - กันยายน เดือนที่มีอากาศเย็นสบาย คือเดือนพฤษภาคม มิถุนายน และกรกฎาคม ฤดูฝนเริ่มตั้งแต่เดือนตุลาคม - มีนาคม ช่วงที่ฝนตกหนักที่สุดคือ เดือนธันวาคม และมกราคม เดือนที่อากาศร้อนที่สุดคือ เดือนกุมภาพันธ์ และมีนาคม
สถานทูต Indonesia ในประเทศไทย เลขที่ 600-602 ถ.เพชรบุรี ข้างตึกพันธุ์ทิพย์ พลาซ่า เบอร์โทรศัพท์ 0-2252-3135-0 หรือ 0-2252-3175-80
เวลาการขอวีซ่า 8.00-12.00 Hrs.
วีซ่าเข้าบาหลีนั้นปัจจุบันสำหรับประชากรไทย ไม่ต้องดำเนินการใด ๆ เพียงถือพาสปอต์ก็เดินทางผ่านแบบไม่ปอด ๆ ได้แล้ว ส่วนขากลับนั้นต้องจ่ายเงินค่าออกนอกประเทศนี้เป็นเงินรูเปียห์ 170,000 Rb. นะเจ้าคะ
สำหรับชื่อสนามบินกับชื่อเมืองหลวงนั้น บางคนอาจเรียกเป็นสนามบิน เดนบาร์ซาร์ แต่จริง ๆ แล้ว สนามบินนี้ชื่อ งูราห์ไง เหมือนที่พนักงานแอร์เอเชียประกาศนั้นแล
บรรยากาศข้างนอกหลังเราผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองอย่างไม่มีปัญหา ก็จะมีเคาทเตอร์แลกตังส์ ซึ่งนิยมใช่แมวกวักมือตั้งเหมือน ๆ กันทุกห้อง แต่ช้าก่อน ข่อยยังไม่แลกเจ้าคะ เดินต่อไป ก็เจอกับ จุดขนส่งมวลชน ตามแต่จะเลือก ข้อที่ต้องนิยมมากคือเอกสารนำเที่ยวของประเทศนี้ มากมายอลังการ์มากจริง ๆ เลย เชื่อแล้วว่าการท่องเที่ยวที่นี้ บูมมะละกา จริง

เดินออกมาเรื่อย ๆเนื่องจากลังเลว่าจะเรียกรถอย่างไรดี ทริปนี้เตรียมข้อมูลมาน้อย และยังงงจัดกับอัตราแลกเปลี่ยนสมองจะต้องปรับเงินเป็นหลักหมื่อนหลักแสนหลักล้านให้เร็วขึ้น ถามประชาชนชาวบาหลีซึ่งนั่งรอรถบัส สำหรับไปเมืองอื่น พี่ท่านบอกจนเดินไปหาแท็กซี่เสียไกลลิบลับ ไม่เป็นไร ในที่สุดก็เจอเท็กชี่ จนได้ และเราจะไปเมืองคูตา พี่แกอาสาไปส่งโรงแรมราคาถูก แกคงจะดูเราเป็นสง่าราศรี ไปส่งแต่ละที่ สี่ดาว เป็นอย่างต่ำ 80 ดอลล่าห์เป็นอย่างน้อย ส่งไปส่งมา พี่นิดเลยบอกยึนยันไปว่าฉันอยากไปหาแถวฟลอฟี่เลนห์ นี้แหละ ไปส่งหน่อยเถอะ ย่านนี้เป็นย่านที่พักราคาถูก แต่แกเริ่มเห็นว่าเราท่าจะหมดทรัพย์ที่จะให้ทิปแกแน่แน่ เลยส่งไว้ที่ปากซอย ด้วยสนนราคาตามมิเตอร์ 175,000 แต่แกคิดค่าหยุดหาที่พักแบบแพงแสนแพงที่แกเสียเวลาพาเราไปเป็น 250,000 โอเค นะ จะได้พ้นภาระ อากาสเริ่มอ้าวฉันก็อยากเดินหาเกสเฮาส์ให้ทันงานประชุมเต็มทีเหมือนกัน บายบาย เท็กซี่แมน

บาหลี

เรื่องราวบาหลี ที่แรกรู้จัก
บาหลีเป็นเกาะหนึ่งในหลายแห่งของอินโดนีเซีย แรกไปรู้เรื่องเกาะบาหลีน้อยมาก กลับมานั่งทำข้อมูลต่อและตั้งใจจะเจอกันในครั้งต่อไป ภาพเกาะบาหลีที่เห็นในภาพถ่ายดาวเทียม และภาพแรกที่เห็นจากสายตา รอบนี้สภาพอากาศไม่ค่อยสมบูรณ์นักภาพถ่ายเกาะบาหลีวันแรกเจอจึงไม่ชัดเหมือนภาพที่เห็นในวันอำลา เสียดายอยู่บ้างที่ตอนลากลับไม่มีโอกาสใช้กล้องสัมผัส





สนามบินเดนบาร์ซาร์เป็นสนามบินนานาชาติของเกาะบาหลี และเป็นจุดหมายปลายทางแรก สนามบินแห่งนี้หลายคนอาจไม่ชอบกับความเล็ก แต่ฉันคิดว่ามีความกระทัดรัดและสวย ชอบการโอปล้อมด้วยน้ำทะเล และการต้อนรับด้วยประตูผ่าซีก ในนาทีแรกที่เห็น ทริปนี้ต้องรีบเพื่อไปงานประชุมวิชาการ การอ้อยอิ่งกับบรรยากาศจึงจำใจต้องรีบ

Salamat Paji บาหลี

อรุณสวัสดิ์ บาหลี
ปีนี้เป็นปีที่ไปไหนมาไหนน้อย ในเรื่องของการพักผ่อนแกมท่องเที่ยวอย่างทะโมนตามแนวถนัด ทริปนี้เป้นทริปสั้น ๆ ของเมืองขึ้นชื่อ บาหลี อินโดนี้เชีย ซื้อตั๋วแอร์เอเชีย ไปกลับกรุงเทพบาหลีในราคา สี่พันกว่าบาท FD3677 เป็นเที่ยวบินที่ออกจากสุวรรณภูมิ 6.15 และเที่ยวกลับ FD3678 จากบาหลี สนามบินเดนปาซาร์ 11.55
สนามบินเดนบารืซาร์เป็นสนามบินที่อยู่บนเกาะ ความสวยงามและความกระทััดรัดจึงเป็นเสน่ห์ อย่างไม่ต้องพูดถึง ศุลกากร ตรวจคนเข้าเมืองผ่านไปได้ไม่ค่อยยุ่งยาก หน้าตาคนไทยกับบาหลี ไม่ค่อยมีอะไรแตกต่างกันอยู่แล้ว เรียกTAKSI เขียนแบบนี้ จากสนามบิน และมองหาที่พักก่อนแถวคูตาแต่แพงมากทุกที่ที่คนขับแนะนำ (คนเป็นนักท่องเที่ยวคงดูดีไปหน่อยกระมัง) และทุกที่ดูเหมือนจะรับเงินรูปี โรงแรมแต่ละที่ถ้าติดดาวในบริเวณคูตา สามพันบาทต่อคืนในช่วงนี้ เลือกไม่ได้ตามที่คนขับจะกินเปอร์เซนต์ได้ ลูกพี่บอกหาเองแล้วกันนะ คิดเงินเสร็จก็จากกันด้วยความอาวรณ์มาก
ถนนที่คูตาส่วนใหย่จะเป็นถนนเลนเดียว และแคบ การจราจรคลานไปอย่างไม่ต้องพูดถึง นอกจากรถยนต์ ก็เห็นจเป็นมอเตอร์ไซด์ ที่มีความนิยมกันมากที่สุด ส่วนรถม้าที่นี่ก็เป็นเอกลักษณื ไม่แพ้ลำปาง

ฮอยอัน ฉันก็รักเธอเช่นกัน

ฮอยอัน เป็นเมื่องที่เคยอยู่ในใจคนไทยอยู่ช่วงหนึ่ง ก่อนกระแสเกลาหลีจะมาแรง ทีวีสีช่อง 3 เคยแพร่ภาพละครเรื่อง ฮอยอันฉันรักเธอ และฉันก็รักเธอจริง ๆ แหละเมื่อได้ไปเยี่ยม รู้จัก ทักทาย บรรยากาศดีมากในช่วงสายฝนพร่ำ คราวนี้ใส่รูปให้เยอะ ไม่ลืมนะฮอยอัน ที่คิดว่าจะกลับไปหาอีกครั้ง แม่น้ำทูโบน ที่แม้ว่าจะกลายเป็นความหลังของชาวเมืองฮอยอัน แต่มันคือความทรงจำสำหรับฉัน

นิพพาน......มีจริง! โดย หลวงปู่เณรคำ

อารมณ์ที่เข้าสู่คนทางตา สร้างความเชื่อมั่นได้มากกว่า

อารมณ์ที่เข้ามาทางหู อะไรที่เห็นด้วยตา เชื่อได้เร็ว

หรือเชื่อเกือบจะทันที แต่ถ้าได้ยินอะไรทางหู ต้องขอคิดดูก่อน ประมาณนั้น

ตัวอย่าง ... ใครเคยเห็นผลทุเรียน จะเชื่อทันทีว่า

ทุเรียนมีหนาม แต่ถ้าไม่เคยเห็นทุเรียนมาก่อน

ฟังคำบอกเล่าว่า ทุเรียนมีหนาม จะสองจิตสองใจ คือ

ขอคิดก่อน เพราะยังไม่มั่นใจ



พุทธกาลล่วงมาได้ ๒๕๕๓ ปี นิพพานมีจริงหรือไม่ ไม่น่าจะเป็นคำถามแล้ว

แต่ยังมีคนสงสัยอยู่ เพราะใช้ตาพิสูจน์ ความมีความเป็นของนิพพานไม่ได้

นิพพานมีจริง เช่นเดียวกับทุเรียนมีหนาม ....แต่คงใช้เวลาอีกนาน

เพราะ วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย ซึ่งเป็นหนึ่งในนิวรณ์ ๕

ขจัดออกจากใจคนได้ยาก



ถ้าทุกคนเชื่อเรื่องนิพพาน หนังสือเล่มนี้คงไม่มี

นิพพาน......มีจริง! โดย หลวงปู่เณรคำ

ปี53
ถึงวันนี้ใช่หัวใจจักหยุดคิด ถึงวันนี้ใช่ชีวิตจักหยุดฝัน
ถึงวันนี้แม้รู้ได้ว่าตื่นพลัน วูบความฝันก็จะหายสลายลอย
ยิ้มยิ่งสวยในมุมโลกที่โศรกเศร้า ในความเหงายังมีความดีให้
ในความทุกข์ยากยิ่งเกินสิ่งใด ผ่านพ้นได้จึงคือชัยในทางเดิน
วันพรุ่งนี้ยังมีสู้อยู่เพื่อฝัน จึงมีมั่นจึงมีไฟไม่ย่นย่อ
แม้ว่าวันและวัยจะไม่รอ เพียงจะขอเพียงจะเป็นเช่นใจเดิม

เวลาของการใช้ชีวิต

วัน-เวลา-และวัยที่ผ่านมา
คนเราทุกคนเริ่มต้นวันแรกที่จุดเดียวกันเมื่อแรกคลอด การคลอดของทารกคนหนึ่ง สวย งาม มีความเจ็บปวดที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและความรู้สึกที่เต็มตืนของมารดา
วัน-เวลา-ของการเจริญเติบโตดูเหมือนจะเริ่มต้นที่จุด ๆ เดียว เช่นกัน หากถือว่าทารถในสังคมปัจจุบันถูกสังคมรอบข้างหล่อหลอม แต่ตัวเราเองจะใช้เวลาในการเติบโตเท่าไรนั้นดูเหมือนว่าจะไม่เท่ากัน
ฉันนั่งนึกถึง วันเวลาของตัวเอง วันเวลาที่ผ่านมา และวันเวลาที่กำลังจะมาถึง ปฏิทินปีใหม่ของอีกปีได้เปลี่ยนใหม่บนโต๊ะทำงานอีกแล้ว อดนึกไม่ได้ว่ามันช่าวเร็วจัง
อะไรคือสิ่งดีที่เกิดขึ้นบ่างในปีที่แล้ว ก่อนนี้ฉันเองก็ไม่เคยนึก การนับถอยหลังวันขึ้นปีใหม่ในแต่ละครั้งไม่เคยให้มโนคติกับฉันมาก่อน ว่าสิ่งนั้นคือมรณานุสติที่ดูจะเหมือนกันทั่วโลก การนับถอยหลังในวันปีใหม่เพื่อให้สำนึกในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ของชีวิต แม้ว่าบางคนที่ใช้ชีวิต จะไม่อยากนับถอยหลังวันเวลาของตนเองก็ตาม
วันนี้ได้รู้ว่าวันที่ผ่านมาให้อะไรกับฉันมาแล้วบ้าง วันที่ผ่านมา ให้สิ่งที่สำคัญ คือชีวิตและวัย
ตั้งใจกับพรุ่งนี้ที่จะมาถึง คงได้เจอกันนะ วัน-เวลา

วันหนึ่งของชีวิต

วันหนึ่งของชีวิตที่เดินทางมาตามลำดับ การก้าวแต่ละครั้งบางครั้งง่ายจนแทบไม่เคยหยุดคิด แต่บางครั้งก้าวก็ยากแก่การตัดสินใจ หยุดถามตัวเองเป็นระยะว่ารู้สึกอย่างไรกับชีวิต แต่ละช่วง ความรู้สึกแตกต่างกันแปลกแยกหลากหลาย บางครั้งก็พอ บางครั้งก็โหยหา เมื่อไรที่กล้าพูดคำว่าพอ เมื่อนั้นรู้สึกว่าเติมเต็ม เมื่อไรที่นึกถึงอนาคต เมื่อนั้นก็ยังอดวังเวงใจไม่ได้ หรือว่าการคิดมากกับเรื่องราวของชีวิตไม่ใช่สิ่งที่ดี การใช้ชิวิตกลับเป็นสิ่งที่ดีที่สุด นึกสงสัยคนที่ใช้ชีวิตอย่างไม่ต้องคิดมาก อาจมีสุข คิดมากเกินไปใช่ความทุกข์หรือไม่
วันนี้ของชีวิต ฉันนั่งอยู่ และยังพยายามใช้ชีวิต ไม่รู้ว่าชีวิตที่เหลือจะกี่มากน้อย แต่การใช้ชีวิตในเบื่องหน้าอาจต้องรัดกุมยิ่งขึ้น เดินมาก็มาก เคยสนุกกับการเดิน เคยล้มบางกระโดดบ้าง วันนี้ของชีวิตในปัจฉิมวัยเริ่มอ่อนล้า แต่พยายามจะเข้าใจให้ได้มากขึ้น
อยู่กับฉัน อีกนานเท่าไรก็ไม่รู้ ชิวิต
แต่จะพยายามใช้ชีวิตให้เป็นชีวิตที่ดีต่อไป