ฮอยอัน ฉันก็รักเธอเช่นกัน

ฮอยอัน เป็นเมื่องที่เคยอยู่ในใจคนไทยอยู่ช่วงหนึ่ง ก่อนกระแสเกลาหลีจะมาแรง ทีวีสีช่อง 3 เคยแพร่ภาพละครเรื่อง ฮอยอันฉันรักเธอ และฉันก็รักเธอจริง ๆ แหละเมื่อได้ไปเยี่ยม รู้จัก ทักทาย บรรยากาศดีมากในช่วงสายฝนพร่ำ คราวนี้ใส่รูปให้เยอะ ไม่ลืมนะฮอยอัน ที่คิดว่าจะกลับไปหาอีกครั้ง แม่น้ำทูโบน ที่แม้ว่าจะกลายเป็นความหลังของชาวเมืองฮอยอัน แต่มันคือความทรงจำสำหรับฉัน

นิพพาน......มีจริง! โดย หลวงปู่เณรคำ

อารมณ์ที่เข้าสู่คนทางตา สร้างความเชื่อมั่นได้มากกว่า

อารมณ์ที่เข้ามาทางหู อะไรที่เห็นด้วยตา เชื่อได้เร็ว

หรือเชื่อเกือบจะทันที แต่ถ้าได้ยินอะไรทางหู ต้องขอคิดดูก่อน ประมาณนั้น

ตัวอย่าง ... ใครเคยเห็นผลทุเรียน จะเชื่อทันทีว่า

ทุเรียนมีหนาม แต่ถ้าไม่เคยเห็นทุเรียนมาก่อน

ฟังคำบอกเล่าว่า ทุเรียนมีหนาม จะสองจิตสองใจ คือ

ขอคิดก่อน เพราะยังไม่มั่นใจ



พุทธกาลล่วงมาได้ ๒๕๕๓ ปี นิพพานมีจริงหรือไม่ ไม่น่าจะเป็นคำถามแล้ว

แต่ยังมีคนสงสัยอยู่ เพราะใช้ตาพิสูจน์ ความมีความเป็นของนิพพานไม่ได้

นิพพานมีจริง เช่นเดียวกับทุเรียนมีหนาม ....แต่คงใช้เวลาอีกนาน

เพราะ วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย ซึ่งเป็นหนึ่งในนิวรณ์ ๕

ขจัดออกจากใจคนได้ยาก



ถ้าทุกคนเชื่อเรื่องนิพพาน หนังสือเล่มนี้คงไม่มี

นิพพาน......มีจริง! โดย หลวงปู่เณรคำ

ปี53
ถึงวันนี้ใช่หัวใจจักหยุดคิด ถึงวันนี้ใช่ชีวิตจักหยุดฝัน
ถึงวันนี้แม้รู้ได้ว่าตื่นพลัน วูบความฝันก็จะหายสลายลอย
ยิ้มยิ่งสวยในมุมโลกที่โศรกเศร้า ในความเหงายังมีความดีให้
ในความทุกข์ยากยิ่งเกินสิ่งใด ผ่านพ้นได้จึงคือชัยในทางเดิน
วันพรุ่งนี้ยังมีสู้อยู่เพื่อฝัน จึงมีมั่นจึงมีไฟไม่ย่นย่อ
แม้ว่าวันและวัยจะไม่รอ เพียงจะขอเพียงจะเป็นเช่นใจเดิม

เวลาของการใช้ชีวิต

วัน-เวลา-และวัยที่ผ่านมา
คนเราทุกคนเริ่มต้นวันแรกที่จุดเดียวกันเมื่อแรกคลอด การคลอดของทารกคนหนึ่ง สวย งาม มีความเจ็บปวดที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและความรู้สึกที่เต็มตืนของมารดา
วัน-เวลา-ของการเจริญเติบโตดูเหมือนจะเริ่มต้นที่จุด ๆ เดียว เช่นกัน หากถือว่าทารถในสังคมปัจจุบันถูกสังคมรอบข้างหล่อหลอม แต่ตัวเราเองจะใช้เวลาในการเติบโตเท่าไรนั้นดูเหมือนว่าจะไม่เท่ากัน
ฉันนั่งนึกถึง วันเวลาของตัวเอง วันเวลาที่ผ่านมา และวันเวลาที่กำลังจะมาถึง ปฏิทินปีใหม่ของอีกปีได้เปลี่ยนใหม่บนโต๊ะทำงานอีกแล้ว อดนึกไม่ได้ว่ามันช่าวเร็วจัง
อะไรคือสิ่งดีที่เกิดขึ้นบ่างในปีที่แล้ว ก่อนนี้ฉันเองก็ไม่เคยนึก การนับถอยหลังวันขึ้นปีใหม่ในแต่ละครั้งไม่เคยให้มโนคติกับฉันมาก่อน ว่าสิ่งนั้นคือมรณานุสติที่ดูจะเหมือนกันทั่วโลก การนับถอยหลังในวันปีใหม่เพื่อให้สำนึกในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ของชีวิต แม้ว่าบางคนที่ใช้ชีวิต จะไม่อยากนับถอยหลังวันเวลาของตนเองก็ตาม
วันนี้ได้รู้ว่าวันที่ผ่านมาให้อะไรกับฉันมาแล้วบ้าง วันที่ผ่านมา ให้สิ่งที่สำคัญ คือชีวิตและวัย
ตั้งใจกับพรุ่งนี้ที่จะมาถึง คงได้เจอกันนะ วัน-เวลา

วันหนึ่งของชีวิต

วันหนึ่งของชีวิตที่เดินทางมาตามลำดับ การก้าวแต่ละครั้งบางครั้งง่ายจนแทบไม่เคยหยุดคิด แต่บางครั้งก้าวก็ยากแก่การตัดสินใจ หยุดถามตัวเองเป็นระยะว่ารู้สึกอย่างไรกับชีวิต แต่ละช่วง ความรู้สึกแตกต่างกันแปลกแยกหลากหลาย บางครั้งก็พอ บางครั้งก็โหยหา เมื่อไรที่กล้าพูดคำว่าพอ เมื่อนั้นรู้สึกว่าเติมเต็ม เมื่อไรที่นึกถึงอนาคต เมื่อนั้นก็ยังอดวังเวงใจไม่ได้ หรือว่าการคิดมากกับเรื่องราวของชีวิตไม่ใช่สิ่งที่ดี การใช้ชิวิตกลับเป็นสิ่งที่ดีที่สุด นึกสงสัยคนที่ใช้ชีวิตอย่างไม่ต้องคิดมาก อาจมีสุข คิดมากเกินไปใช่ความทุกข์หรือไม่
วันนี้ของชีวิต ฉันนั่งอยู่ และยังพยายามใช้ชีวิต ไม่รู้ว่าชีวิตที่เหลือจะกี่มากน้อย แต่การใช้ชีวิตในเบื่องหน้าอาจต้องรัดกุมยิ่งขึ้น เดินมาก็มาก เคยสนุกกับการเดิน เคยล้มบางกระโดดบ้าง วันนี้ของชีวิตในปัจฉิมวัยเริ่มอ่อนล้า แต่พยายามจะเข้าใจให้ได้มากขึ้น
อยู่กับฉัน อีกนานเท่าไรก็ไม่รู้ ชิวิต
แต่จะพยายามใช้ชีวิตให้เป็นชีวิตที่ดีต่อไป