Saturday, November 13, 2010

สนามบิน งูราห์ไง

ข้อมูลพื้นฐานเหล่านี้เป็นเรื่องสมควรรู้ไว้ก่อนเราจะสัมผัลบาหลี

ภูมิประเทศ บาหลีเป็นเกาะแห่งหนึ่ง มีพื้นที่ 5,620 ตารางกิโลเมตร ใหญ่กว่าจังหวัดภูเก็ต ในประเทศไทย ประมาณ 6 เท่า พื้นที่ทางตอนเหนือของเกาะมีลักษณะเป็นแนวภูเขาไฟ โดยมีภูเขาที่ยังคุกรุ่นอยู่ คือ ยอดเขากูนุงอากุง ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดของเกาะ โดยมีความสูงถึง 3,142 เมตร ด้านภูมิประเทศค่อยๆ ลาดต่ำลงมาทางตอนใต้ โดยภาคกลางมีลักษณะของพื้นที่ที่ยังคงอุดมสมบูรณ์ โดยตามไหล่เขายังคงมีการทำนาแบบขั้นบันได ด้านชายฝั่งทะเลทิศเหนือเป็นแหล่งผลิตกาแฟ และเนื้อมะพร้าวแห้งส่งออก ด้านตะวันตกของเกาะ มีประชากรอาศัยอยู่ไม่มากนัก เนื่องจากมีภูมิประเทศมีสภาพแห้งแล้ง

เมืองหลวงของเกาะบาหลี เมืองเดนปาซาร์ มีประชากรประมาณ 370,000 คน
สนามบินระหว่างประเทศ งูราห์ไร (Ngurah Rai Airport) ซึ่งเป็นสนามบินที่สร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงวีรบุรุษที่ต่อสู้กับชาวดัชต์ เพื่ออิสรภาพของชาวบาหลีใน พ.ศ. 2492 ตั้งอยู่ห่างจากทางใต้ของเมืองเดนปาซาร์ ไปประมาณ 13 กิโลเมตร
ศาสนา 95% เป็นฮินดู นอกนั้นเป็นมุสลิมและคริสต์
ประชากร 3 ล้านคน
ภาษา Bahasa Bali, Bahasa Indonesian และภาษาอังกฤษในบริเวณแหล่งท่องเที่ยว
ค่าเงิน รูเปียห์
เวลา UTC/GMT +8 hours (เร็วกว่าประเทศไทยประมาณ 1 ชั่วโมง)
ฤดูกาลท่องเที่ยวบาหลี บาหลีมี 2 ฤดูเหมือนกับภาคใต้ของประเทศไทย ฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนเมษายน - กันยายน เดือนที่มีอากาศเย็นสบาย คือเดือนพฤษภาคม มิถุนายน และกรกฎาคม ฤดูฝนเริ่มตั้งแต่เดือนตุลาคม - มีนาคม ช่วงที่ฝนตกหนักที่สุดคือ เดือนธันวาคม และมกราคม เดือนที่อากาศร้อนที่สุดคือ เดือนกุมภาพันธ์ และมีนาคม
สถานทูต Indonesia ในประเทศไทย เลขที่ 600-602 ถ.เพชรบุรี ข้างตึกพันธุ์ทิพย์ พลาซ่า เบอร์โทรศัพท์ 0-2252-3135-0 หรือ 0-2252-3175-80
เวลาการขอวีซ่า 8.00-12.00 Hrs.
วีซ่าเข้าบาหลีนั้นปัจจุบันสำหรับประชากรไทย ไม่ต้องดำเนินการใด ๆ เพียงถือพาสปอต์ก็เดินทางผ่านแบบไม่ปอด ๆ ได้แล้ว ส่วนขากลับนั้นต้องจ่ายเงินค่าออกนอกประเทศนี้เป็นเงินรูเปียห์ 170,000 Rb. นะเจ้าคะ
สำหรับชื่อสนามบินกับชื่อเมืองหลวงนั้น บางคนอาจเรียกเป็นสนามบิน เดนบาร์ซาร์ แต่จริง ๆ แล้ว สนามบินนี้ชื่อ งูราห์ไง เหมือนที่พนักงานแอร์เอเชียประกาศนั้นแล
บรรยากาศข้างนอกหลังเราผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองอย่างไม่มีปัญหา ก็จะมีเคาทเตอร์แลกตังส์ ซึ่งนิยมใช่แมวกวักมือตั้งเหมือน ๆ กันทุกห้อง แต่ช้าก่อน ข่อยยังไม่แลกเจ้าคะ เดินต่อไป ก็เจอกับ จุดขนส่งมวลชน ตามแต่จะเลือก ข้อที่ต้องนิยมมากคือเอกสารนำเที่ยวของประเทศนี้ มากมายอลังการ์มากจริง ๆ เลย เชื่อแล้วว่าการท่องเที่ยวที่นี้ บูมมะละกา จริง



เดินออกมาเรื่อย ๆเนื่องจากลังเลว่าจะเรียกรถอย่างไรดี ทริปนี้เตรียมข้อมูลมาน้อย และยังงงจัดกับอัตราแลกเปลี่ยนสมองจะต้องปรับเงินเป็นหลักหมื่อนหลักแสนหลักล้านให้เร็วขึ้น ถามประชาชนชาวบาหลีซึ่งนั่งรอรถบัส สำหรับไปเมืองอื่น พี่ท่านบอกจนเดินไปหาแท็กซี่เสียไกลลิบลับ ไม่เป็นไร ในที่สุดก็เจอเท็กชี่ จนได้ และเราจะไปเมืองคูตา พี่แกอาสาไปส่งโรงแรมราคาถูก แกคงจะดูเราเป็นสง่าราศรี ไปส่งแต่ละที่ สี่ดาว เป็นอย่างต่ำ 80 ดอลล่าห์เป็นอย่างน้อย ส่งไปส่งมา พี่นิดเลยบอกยึนยันไปว่าฉันอยากไปหาแถวฟลอฟี่เลนห์ นี้แหละ ไปส่งหน่อยเถอะ ย่านนี้เป็นย่านที่พักราคาถูก แต่แกเริ่มเห็นว่าเราท่าจะหมดทรัพย์ที่จะให้ทิปแกแน่แน่ เลยส่งไว้ที่ปากซอย ด้วยสนนราคาตามมิเตอร์ 175,000 แต่แกคิดค่าหยุดหาที่พักแบบแพงแสนแพงที่แกเสียเวลาพาเราไปเป็น 250,000 โอเค นะ จะได้พ้นภาระ อากาสเริ่มอ้าวฉันก็อยากเดินหาเกสเฮาส์ให้ทันงานประชุมเต็มทีเหมือนกัน บายบาย เท็กซี่แมน

No comments: