Monday, June 23, 2008

Bus travel

การเดินทางด้วยรถบัส
การเดินทางด้วยรสบัสในอินเดียราคาถูก และถ้าเป็นขาลุยแล้วไม่ควรพลาดอย่างเด็ดขาดเลย สนุก สนาน เร้าใจ และอาจได้เพื่อนเพิ่มด้วยเพราะชายชาวอินเดียชอบผูกมิตรนะจ๊ะ

ลำดับแรกสุดของการขึ้นรถเมล์ก็หนีไม่พ้นการต้องทำการบ้านว่าสายไหนไปไหนบ้าง ท่ารถเมล์ทุกท่าจะมีป้ายเขียนเลขรถไว้หมดเลยว่าสายไหนจอดบ้าง แหนงคอขึ้นดูได้เลย ส่วนสายไหนไปไหนนั้นต้องใช้ความสามารถแต่ละคน ถาม หรือซื้อแผนที่ที่มีสายรถเมล์บอกแถมมาด้วยก็พอช่วยได้

ลำดับต่อมาสำหรับฉันก็สังเกตการณ์ แต่บางคนอาจข้ามไปลองเลย แรกสุดก็เห็นว่าคนโหนกันแน่นนะ ยิ่งประตูหลังนี้โอ้ยเป็นลิงเลย ขึ้นไปถึงรู้ว่าบนรถเมล์เขาแบ่งเป็นเขตชายเขตหญิง ผู้หญิงขึ้นประตูทางหน้า ผู้ชายใช้ประตูหลังจ้า ฉันเคยขึ้นประตูหลังมาแล้ว กระเป๋าบอกให้เดินไปยืนในเขตผู้หญิงซะดีดี แหงนไปมองบนเพดาน ใช่เลยจ้านายจ๋า

ราคาค่ารถเมล์ถูกสุดที่เคยนั่ง 3 Rs แพงสุดที่เคยนั่งต้นสายไปปลายสาย 8 Rs ค่ารถร้อนที่นี้เป็นไปตามระยะทาง จัดว่าคุ้มเกินคุ้มสำหรับพวกชอบแนวนี้ นั่งรถเมล์ตอนแรกที่เขาไม่มีตังส์ทอนกระเป๋าจะเขียนตัวเลขราคาที่ติดตังส์เราไว้หลังตั๋วรถเมล์ และเซ้นต์กำกับชื่อไว้เรียบร้อย เราก็คอยเอาอันนั้นแหละทวงเขาว่ายังไม่ได้ตังส์ทอนครบนะจ๊ะ รถเมล์ที่นี่ไม่ค่อยติดเท่าไร มีแต่แน่นมากกับแน่นน้อยเท่านั้น

มิตรภาพบนรถเมล์ อย่างที่บอกแล้วว่าคนอินเดียชอบคุย โดยเฉพาะชายชาวอินเดีย ชอบคุย ส่วนผู้หญิงนั้นจัดอยู่ในประเภทขี้คุย(ในภาษาใต้แปลว่าไม่ค่อยชอบพูดกับเรา) จ้า วันหนึ่งฉันไปสวนสัตว์ด้วยรถเมล์เที่ยวหนึ่งขาไปนั้น นั่งซักครึ่งทางได้รู้จักกับแซม ชายหนุ่มชาวอินเดียทำงานกับบริษัทฮอลแลนด์สาขาที่อินเดีย ที่แรกก็กลัว ๆ หนุ่มนี้ แถมคุยไปสักพักหญิงสาวข้างหลังเบาะฉันบอกมาว่าเป็นเพื่อนภรรยาของแซม เอาหละซี่ แต่ไม่มีอะไรทำตื่นเต้นไปอย่างนั้นแหละ แซมมากับครอบครัวเขาพาหลาย ๆ คนในครอบครัวไปเที่ยวสวนสัตว์ ซักสิบคนได้มั้ง พ่อแม่ แซม น้องสาว เพื่อนภรรยา ภรรยา และเด็ก ๆ อีก 4 คน วันนั้นฉันได้กินเข้ามื้อเที่ยงกับครอบครัวของแซม เป็นอาหารเจ ในสวนสัตว์แหละ เพราะชาวอินเดียนิยมคดข้าวไปกินกันในสวนสัตว์เหมือนกับปิกนิกกัน
รถเมล์ชนิดเที่ยวสุดท้ายในวันหยุด วันนั้นอีกเหมือนกันที่ฉันกลับจากสวนสัตว์ รถเมล์เที่ยวกับเป็นคันสุดท้าย คนแน่นมาก ๆ เบียดเสียดกันขึ้นชนิดที่เหาอาจติดกันได้ และใช้แรงกระแทกส่วนตัวให้เป็นประโยชน์กันมากที่สุด ฉันแอบภูมิใจเล็ก ๆ ที่ฉันได้ขึ้นทันจนได้ และเลือกยืนอยู่ในทำเลที่ดี ใกล้ชิดคนขับไว้ก่อน มีคนยืนข้าง ๆฉันเห็นฉันทำเนียนมั้งถามฉันว่าฉันเป็นอินดูหรือเปล่า ฉันบอกว่าเป็นพุทธ ด้วยความตื่นเต้น ตลอดเที่ยวคันนี้คนขับรถเป็นคนซื่อตรงมาก ตั้งแต่ตอนแรกที่เห็นแกพยายามควบคุมให้คนลงให้หมดก่อนและค่อยปล่อยให้คนขึ้น เพราะหากมีโอกาสเห็นมือที่ตะกายจะขึ้นรถเที่ยวนั้นต้องนึกถึงบางอย่างขึ้นมาไม่ได้ หลังจากขับมาระหว่างทางมีคนหลายคนพยายามจะขึ้นนอกป้าย ลูกพี่ไม่ยอมจอดเลย และอีกพวกเป็นชายชายที่ทนความแน่นประตูหลังไม่ไหวทำมั่วนิ่มขึ้นประตูหน้า ลูกพี่ไล่ลงหมด เดินจ๋อยกัยไปทางหลัง หรือรอคันอื่นต่อไป






1 comment:

Anonymous said...

ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความดี ๆ