ต้องขออภัยก่อนเพราะเป็นการคิดเดาชื่อของร้าน pan shop เอาเองว่า ร้านอเนกประสงค์ ยังไม่ได้ถามหรื่อหาข้อมูลอย่างชัดเจน ภายในร้านประเภทนี้จะมีสิ่งที่น่าสนใจสำหรับฉันคือหมากและพลูของที่นี่ กลิ่นหอมมาก มีโอกาสไปยืนเป็นไทยมุงเพื่อดูเขาทำหมากและพลู ตามแบบฉบับพบว่าใส่โน่นป้ายนี้ และมีอยู่อย่างที่เห็นคล้ายกระดาษฟรอย อันนี้เป็นแผ่นบาง ๆ มาก แป๊ะลงบนแผ่นพลู ก่อนโรยเครื่องเทศและส่วนผสมอื่นลงไป สงสัยมากเลยไปถาม Mr Sam ครูของฉันเอง Sam บอกว่ากินได้ เพราะเป็นแผ่นบาง ๆ สำหรับคนที่ขาดธาตุเหล็ก ประมาณนั้น ราคาจะตกคำละ 12 Rs ซึ่งแพงมาก เหมือนกัน
(เจ้าของภาพทุกภาพที่เป็นชาวอินเดียซึ่งกรุณาเป็นนายแบบให้ต้องขออภัยด้วยหากท่านไม่ต้องการเผยแพร่ หน้าตา คราวหลังข้าน้อยจะทำโมเลสปิดไว้ก่อน)
ขอบขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่ติดตามอ่านเรื่องราวที่เขียนด้วยใจบริสุทธิเพื่อบันทึกประสบการ์บางส่วนของตัวข่อยที่อยากให้เพื่อนได้เห็นร่วมกัน แม้ต่างมุมมองกันก็ตาม การอ่าน และการคิดด้วยเจตนาอันบริสุทธิ คงทำให้เมืองไทยวัฒนาได้สักวันหนึ่ง ท่านได้คิดว่าล่วงเกินสิ่งใดแจ้มาได้เด้อ จะได้ลบบทความนั้นออกไปทันทีนะจ๊ะนาย
No comments:
Post a Comment