Saturday, April 26, 2008

ก่อนย่างเท้าไปอินเดีย

ก่อนย่างเท้าไปอินเดีย
ฉันก็เหมือนคนไทยคนหนึ่งธรรมดา ๆ ทั่วไปที่คุณสมบัติอาจไม่ถึงค่าเฉลี่ยมาตรฐานคนไทยโดยทั่วไปโดยซ้ำไปในหลาย ๆ เรื่อง ช่วงชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายฤดูกาลและเคยมีความใฝ่ฝันอยากผ่านหิมะ ผ่านฤดูใบไม้ผลิกับเขาบ้าง ก็ยังตามหาความฝันช่วงนี้ไม่เจอจนคิดความฝันใหม่ ๆ ออกมาลบล้างเจ้าความฝันนี้โปรแจคแล้วโปรแจคเล่าอยู่มิหยุดหย่อน
รอบนี้ฉันจะไปอินเดียสักหน ฉันรู้จักอะไรบ้างเกี่ยวกับอินเดีย ทำไมจึงอยากไป และอีกปลาๆๆๆๆๆที่คนรอบข้างถามฉันเมื่อฉันประกาศเจตนารมณ์อันติ้ง ๆ ต่อง ๆ ของฉันออกมา ฉันจะเลือกตอบเพียง 2 คำถามที่ฉันคิดได้ในตอนนี้ การไปครั้งนี้ฉันตั้งใจว่าจะไปฝึกฝนการพูดและการฟังภาษาอังกฤษงู ๆ ปลา ๆ ของฉันซะที เนื่องจากฉันเป็น make in Thailand รุ่นโบราณ ที่เจอฝรั่งวิ่งหนี เจอฝรั่งหลบหน้า และหากฉันไม่ต้องรับผิดชอบด้านการศึกษาก็ไม่กระไรหรอก แต่นี้ฉันอายเหลือเกิน เฮ้ออออออ หลายเฮ้อออออ เรียนแล้วเรียนเล่าตังส์หมด กระเป๋าแฟ๊บ สมองก็ยังกลวง ไปตายเอาดาบหน้าเต้อ........และผู้มีอุปการคุณในที่นี้ที่ฉันขออนุญาตออกนามคือน้องแป๊ะ ญาติผู้พี่แต่อ่อนวัยกว่าฉันนั่นเอง เป็นผู้จุดประกายฝันของฉันในเรื่องนี้ และฉันจะไม่มีวันลืมความช่วยเหลือของแป๊ะเลย ส่วนอีกข้อ เรื่องอะไรที่ฉันรู้เกี่ยวกับอินเดียบ้าง ในเบื้องต้น น่าใจหายจังน้อยมาก ฉันสอบผ่านวิชาภูมิศาสตร์มาได้อย่างไรนะ นึก ๆ แล้วน่าเศร้า แต่ไม่เป็นไรวิชาดันทุรังที่ลงทะเบียนไว้หลังจากจบมัธยมจะต้องถูกนำมาใช้
และฉันก็เริ่มเตรียมตัว

การเตรียมตัวของฉันอย่างหนึ่ง คือกระทำตนเป็นแมว แอบร้อง เมี๊ยวเมี๊ยวสืบ ๆ สอด ๆ แนม ๆ ข้อมูลจาก พี่วุฒิ พี่เคท แล้วในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ศูนย์สิริกิต ฉันก็ได้เจอกับท่านทั้งสอง พี่วุฒิพูดเก่งมาก ๆ พี่เคทก็ยิ้มเก่งมาก ส่วนฉันนะหรึ เหรอ ๆ หรา ๆ แบบหลบมุมเปิดอ่านหนังสือฟรีของเขา ฉันพยายาม POST ภาพอันน่าปลาบปลื้มนี้แล้ว แต่วันนี้ไม่สำเร็จ ลาที มิใช่ลา โด ค่อยเจอกันใหม่ internet เจ้าเพื่อนยาก

1 comment:

Anonymous said...

ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความดี ๆ